Qedim zamanlarda bir h?kmdar var idi. Bu h?kmdar ?ox varl? idi. O, var-d?vleti ile ?y?nmekden b?y?k hezz al?rd?. Hara getse, ?z var-d?vletinden dan???rd?. H?kmdar?n a??ll? bir veziri var idi. B?y?k de, ki?ik de onu ?ox sevirdi.
Bir g?n h?kmdar veziri ile s?hbet edende, “Sen d?nya g?rm?? bir adamsan. Ham?n?n sene b?y?k h?rmeti var. Bilmek isteyirem, g?resen, menim var-d?vletim haqq?nda ne d???n?rsen?” - deye soru?du. Vezir diqqetle h?kmdara bax?b dedi: “Ferz edin ki, ucsuz-bucaqs?z bir sehradas?n?z. Susuzluq sizi elden sal?b. Hiss edirsiniz ki, art?q ?l?m de ?ox uzaqda deyil. Bu vaxt size bir fincan su verseler ve evezinde var-d?vletinizin yar?s?n? isteseler, verersinizmi?” H?kmdar, “Elbette ki, vererem“, - deye cavab verdi. Vezir davam etdi: “Ferz edek ki, susuzlu?unuz