Qedim zamanlarda bir ?ah ya?ay?rd?. Onun yax?n bir dostu var idi. Hemin dostunun bir xasiyyeti var idi, her ne olursa olsun, her zaman: “Bele olmas? yax??d?r!” deyerdi. G?nlerin birinde ?ah ova ??x?r ve t?fengleri dostu doldurur. T?fenglerin birinde yaranm?? nasazl?q ucbat?ndan ate? zaman? partlay??dan ?ah?n ba? barma?? kesilir. Bunu g?ren dostu her zaman oldu?u kimi: “Bele olmas? yax??d?r!” deyir.
Bu sozleri e?iden ?ah qezeblenir:
“Bunun haras? yax??d?r!!!” – ve dostunu zindana at?r. Bu hadiseden bir ne?e il ?t?r ve g?nlerin birinde ?ah yeniden ova ??x?r. Bu defe o ova tek ??xmaq isteyir, ??nki onun ov edeceyi erazi ona tehl?kesiz gelirdi. Lakin, ov zaman? onu veh?i bir qebile tutur ve ?z kendlerine getirirler.
?ah? a?aca ba?lay?b, etraf?na odun sepirler. Odunu yand?rmaq