?ki m?min dost var idi. Onlar her ikisi m?min kimi tan?n?rd?. Her zaman bir-birine dayaq idiler. Bir g?n m?haribeye gedirler. Q?z??n m?haribe sehnesi... D??menlerle amans?z vuru?an dostlar sanki ?ehadet arzusunda idiler. ?ehadet ise onlardan yan ke?irdi. Her defe bu tekrar olurdu. Dostlar diger yolda?lar?n?n ?ehid olmas?ndan sonra her defe a?layard?lar. Dualar edib, “Allah, bizi Sen istemirsen?” deyerdiler. Onlar cebhede tevaz?karlar?n en ?st?n? idiler. Dostlar?n ayaqqab?lar?n? temizleyer, onlar?n i?lerini g?rmeye can atard?lar. Geceler az yatar, “Ziyareti A?ura” duas? ?ox oxuyard?lar.
Bir g?n dostlar bir-birile derdle?meye ba?lad?lar:
- Dost, Allah bize niye ?ehadet leyaqetini vermir?
Diger dostu deyir:
- D?zd? biz buna layiq deyilik. Amma Allah bilir ki, bizim esas isteyimiz